خيلی وقت ها ديگران می توانند خوب و صميمی زندگی کنند اگر ما حرف اضافه نزنيم.

سه سال از زندگي زوج جوان ميگذرد عمه ميگويد：

چطور قابلمه هايت اينقدر زود خش برداشته؟!

شوهر بعدا زنش را توبيخ می کند که چرا مادرت برایت جهيزيه جنس خوب نخريده ؟! يکی به شوهر می گويد: 

چطور اينهمه مدت با اخلاق تند همسرت ساخته ای؟!

شوهر پس از شنيدن اين سوال زنش را تحمل نمی کند و کارش با او به دعوا و مرافعه می کشد.

به زن می گويندچقدر شوهرت شب ها دير به خانه می آيد؟!

زن پاپيچ شوهر می شود و شکاکانه می پرسد اين وقت شب کجا بودي؟! و اين شکاکيت کاذب همچون پتکی اعصاب و روان خانواده را له می کند.

بياييد اينقدر از هم سوال نپرسيم , حرف اضافه نزنيم , توصيه های شخصی نکنيم

 نپرسيم همسرت کو؟ 

چرا تنها آمده ايی؟ 

اين مانتو را چند سال قبل خريدی؟

شوهرت چقدر حقوق می گيرد؟

دستپخت همسرت خوب است يا نه؟

پدر زنت چند ميليون جهيزيه داد؟

خانه تان چند متر است؟

حرف اضافه , زندگی ديگران را خراب می کند.

پس حواسمان را جمع کنيم که کم ، درست و به موقع حرف بزنيم

واقعا خیلی چیزها به ما مربوط نیست.